Luna

"Gdy jedno umiera rodzi

się dwoje N A S T Ę P N Y C H."

L U N A

Zielarka
Wadera | 5 lat | Epsilon | Natura
Punkty - 1 335

C H A R A K T E R

 Miła i Sympatyczna wadera. Luna jest wilkiem z typu samotnika. Nie odrzuca towarzystwa innych, lubi przebywać z innymi wilkami, ale woli spędzać minuty w samotności. Bije od niej niezwykły spokój i opanowanie w każdej sytuacji. Troskliwa i opiekuńcza wadera jest tylko w stosunku do najbliższych, no i szczeniąt. Na początku jest nieufna. Żeby zyskać jej zaufanie trzeba na to trochę zapracować. Nie jest nieśmiała jednak nie zdradza łatwo swoich uczuć, a jeśli już to idzie jej to łatwo. Mówi o problemach otwarcie, bez zająknięcia się i potrafi wczuć się w sytuację innych. Małomówność pozwala jej na skupienie się na świecie wokół niej i dochowywanie najdrobniejszej tajemnicy. Gdy już ci zaufa jest podporą, można powiedzieć jej wszystko, nawet zwyzywać w pysk, a ona nie zareaguje złością. Trudno ją w ogóle doprowadzić do najmniejszego gniewu. Jednak nie należy jej uznawać za nudziarę! O nie! Potrafi się śmiać, nawet z rzeczy bez sensu. Często się uśmiecha, on (uśmiech) prawie nigdy nie schodzi jej z pyszczka. Jednak jak każdy ma i wady. Rozgniewana lub obrażona jest niepoczytalna. Zazwyczaj wtedy należy pozostawić ją samej sobie, inaczej może się to skończyć... no... źle. W takim stanie potrafi być zgryźliwa i porywcza. Jej zachowania stają się nieprzewidywalne. 

H I S T O R I A

 Swoje dzieciństwo pamięta jak przez mgłę, podobnie jak była trochę starsza. Jednak znakomicie kojarzy starsze lata. Mieszkała w małej watasze, miała rok. Już wtedy zajmowała się nią starsza siostra. Rodzice jakby zniknęli. Była traktowana jak rzecz. Popychana i źle traktowana. Często popadała w rozpacz i złość. Zaszywała się w lesie i czekała aż to przeminie. Nie minęło pół roku, a las stał się jej ulubionym miejscem. Pomimo iż był zimny i pozbawiony drzew zdawał się jej tętnić życiem. Tam nauczyła się nad sobą panować i odwracać myśli od nieprzyjemnych rzeczy. chodziła zawsze do jednego miejsca, małej polanki. Zawsze tam było najpiękniej. Spędzała na niej całe dnie, które potem przekształcały się w noce. Tak dorosła już prawie do wieku 2 lat. Alfa zauważając że znika na całe dnie i czasami noce, zarządził by jej pilnowano. Kazali jej ciągle chodzić z siostrą. Słuchała się. Spędziła miesiąc przy jej boku. Gdy osiągnęła 2 lata, potrafiła już wspinać się po drzewach i górach i znała większość dostępnych leczniczych ziół, a było tego całkiem sporo. Znikała coraz częściej, dopóki w okolicach nie pojawił się wrogi klan i wataha nie zarządziła alarmu. Spędziła kolejne 2 miesiące u boku siostry. Kiedy zbliżał się jej 3 urodziny alfa, jak to miał w zwyczaju, spytał się co ma jej dać. Odpowiedziała mu wyraźnie: Wolność. Następnego ranka nigdzie nie można było jej znaleźć. Przeszukano cały las. Ona w tym czasie była już daleko. Przez rok przemierzała zimne i surowe klimaty. Chodziła po górach i poznawała coraz to nowe rośliny. Te które zdołały się przystosować do nowej epoki lodowcowej były większością, jednak pojawiały się nowe. Wyrastały tu z powodu właśnie oziębień. Zimno nie przeszkadzało waderze w podróżach. W końcu zatrzymała się w jakimś miejscu. Spotkała tam inną watahę. Odebrała ją jako wroga. Jednak z czasem stała się jej nową rodziną. Gdy opowiedziała im swoją historię przyjęli ją jak własną. Sama alfa przygarnęła ją do siebie. Luna wytłumaczyła im że zostanie tylko na jakiś czas, bo lubi podróże. Odeszła po jakiś 10 miesiącach. Podróżowała jeszcze dwa po górach i przedostała się na ich drugą stronę. Gdy była u stup napotkała tę watahę... I skończyła jako jej nowy członek.

U P O D O B A N I A

 Uwielbia spokój i ciszę, jej ulubionym miejscem stały się góry, a zajęciem wędrówki po nich. Szczerze i od serca nienawidzi złościć się na kogoś lub coś. Nie przepada za małymi pomieszczeniami czy jaskiniami, po prostu się ich boi. Zazwyczaj dni spędza właśnie w górach lub lasach. 

R O D Z I N A

 Nie pamięta matki czy ojca, wie że miała starszą siostrę - Liliannę i czwórkę rodzeństwa, którego nie pamięta po imionach. Za rodzinę uznaje też pewnego wilka. Alan to wilk z jej rodzinnej watahy, były najlepszy przyjaciel. 

Z A U R O C Z E N I E

 Może kiedyś

I N N E

 -Jej brązowe futro wydaje się być cienkie, w rzeczywistości jest całkiem puchate.
-Wadera jest bardzo drobna i nie grzeszy siłą, ale potrafi wcisnąć się w prawie każdą szczelinę w skale czy odstęp między drzewami.

S K A R G I / P O C H W A Ł Y

 0/0

K O N T A K T

 Howrse - fochmanka13   E- mail - kochana422@gmail.com   Doggi - com33

S T A T Y S T Y K I

Inteligencja: 12  Szybkość: 12   Siła: 2   Zwinność: 12  Wytrzymałość: 13